به نقل از «فرارو»

(عکس) ارزان‌ترین و امن‌ترین شهر‌های جهان برای زندگی

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۰۹۰۳۸

جستجوی یک کشور به صرفه برای زندگی به عنوان یک مهاجر فراتر از صرفاً در نظر گرفتن هزینه‌های زندگی است. مهاجران، به ویژه بازنشستگان، عواملی مانند مراقبت‌های بهداشتی، ایمنی و کیفیت کلی زندگی را در اولویت قرار می‌دهند.

به گزارش روزیاتو، اگر صرفاً هزینه‌های پایین زندگی برای انتخاب مقصد بعدی مهم بود، آدم‌ها کشوری مثل سوریه را برمی‌گزیدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هزینه زندگی در این کشور ۶۴.۱ درصد کمتر از ایالات متحده است. کشور‌های دیگری که هزینه زندگی پایینی دارند عبارتند از: پاکستان، مصر، هند، بولیوی، سریلانکا و کلمبیا.

اما مهاجران انگیزه‌ای برای مهاجرت به این کشور‌ها ندارند، زیرا مسائلی مانند امنیت و مراقبت‌های بهداشتی مناسب ازجمله عوامل تاثیرگذار در انتخاب افراد است.

در عوض، برخی از ارزان‌ترین و امن‌ترین مکان‌ها برای زندگی عبارتند از رومانی، شیلی و ویتنام. این کشور‌ها نه تنها زندگی مقرون به صرفه، بلکه کیفیت زندگی خوبی نیز ارائه می‌دهند.

فهرست زیر بر اساس شاخص‌های صلح و هزینه زندگی رتبه‌بندی شده است.

۱۰. کرایووا، رومانی

کرایووا که به خاطر ساکنین بومی صمیمی و نرخ جرم پایین خود شهرت دارد، سبک زندگی لذت‌بخشی را با هزینه متوسط ماهیانه ۱۵۰۰ دلار (شامل بیمه مراقبت‌های بهداشتی بین المللی) به مهاجران ارائه می‌دهد. جاذبه‌های تاریخی و جمعیت رو به رشد غیربومیان به جذابیت‌های زندگی در اینجا می‌افزاید.

۹. سِگِد، مجارستان

سومین شهر بزرگ مجارستان برای مهاجرانی که سبک زندگی آرام و بدون شتاب را ترجیح می‌دهند، ایده‌آل است. مهاجران از کیفیت بالای زندگی، فضا‌های سبز بسیار، فعالیت‌های فرهنگی و محیطی امن لذت می‌برند. هزینه متوسط ماهانه زندگی برای یک مهاجر، شامل بیمه مراقبت‌های بهداشتی، ۱۳۰۰ دلار است.

۸. ایگر، مجارستان

ایگر یکی از محبوب‌ترین شهر‌های مجارستان، به ویژه برای بازنشستگان مهاجر است. این شهر دارای صنایع محلی پررونق، معماری زیبا و هزینه معقول زندگی است. به طور متوسط، هزینه ماهانه زندگی برای یک بازنشسته ۱۲۵۰ دلار است که شامل متوسط هزینه ۷۰ دلاری برای بیمه درمانی است.

۷. سورابایا، اندونزی

سورابایا دومین شهر بزرگ اندونزی، خانه مدارس بین المللی متعدد، مراکز خرید مدرن، و مجتمع‌های مسکونی است. مهاجران به فرصت‌های کاری متنوع، آموزش با کیفیت و مسکن خوب دسترسی دارند. به طور متوسط، هزینه زندگی برای یک مهاجر ۱۲۱۲ دلار است که شامل ۵۰۰ دلار برای پوشش بیمه سلامت بین المللی می‌شود.

۶. یوگیاکارتا، اندونزی

زیرساخت‌های مدرن، فرهنگ و تاریخ غنی و هزینه مقرون به صرفه زندگی، یوگیاکارتا را به مکان خوب دیگری برای زندگی تبدیل کرده است. به طور متوسط، هزینه ماهانه زندگی برای یک فرد در مرکز فرهنگ و هنر کلاسیک جزیره جاوه اندونزی ۱۲۰۰ دلار است.

۵. هوئه، ویتنام

مهاجران یک روز معمولی در هوئه را شامل تمرین زبان ویتنامی، لذت بردن از غذا‌های محلی و وقت‌گذرانی با سایر مهاجران و دوستان توصیف می‌کنند. هزینه متوسط ماهانه برای زندگی یک نفر ۷۸۳ دلار است. ۱۰۰ تا ۲۰۰ دلار اضافی نیز برای بیمه‌نامه درمانی با پوشش اولیه هزینه می‌شود.

۴. پلوودیف، بلغارستان

دومین شهر بزرگ بلغارستان به خاطر امنیت و مقرون به صرفه بودن، مقصدی لذت‌بخش برای زندگی مهاجران است. یک مهاجر با ماهی ۱۲۰۰ دلار می‌تواند زندگی راحتی در این قطب فرهنگی و گردشگری این کشور اروپایی داشته باشد.

۳. نها ترنگ، ویتنام

شهر تفریحی ساحلی نها ترنگ میزبان حدود ۴ هزار مهاجر از سرتاسر جهان است. از سواحل و جایگاه‌های غواصی گرفته تا رستوران‌ها و هتل‌های متعدد، این شهر مکانی ایده‌آل برای زندگی است. هزینه ماهانه زندگی برای یک فرد بازنشسته ۹۷۱ دلار است.

۲. موی نِه، ویتنام

شهر ساحلی دیگری در ویتنام که به خاطر مناظر زیبا، زندگی مقرون به صرفه و سرعت آرام زندگی، مقصدی ارزان و امن برای دوران بازنشستگی است. هزینه ماهانه زندگی برای یک نفر در این شهر به‌طور متوسط ۷۳۳ دلار است و ۱۵۰ دلار نیز برای بیمه درمانی هزینه می‌شود.

۱. اسکوپیه، مقدونیه شمالی

پایتخت مقدونیه شمالی، امن، مقرون به صرفه و محل زندگی یک جامعه غیربومی انگلیسی زبان است. فعالیت‌های تفریحی، پارک، فضای سبز و به‌طور کلی مناظر زیبای زیادی در این شهر وجود دارد. هزینه متوسط ماهانه برای زندگی یک مهاجر در اسکوپیه ۱۲۵۹ دلار است. این هزینه شامل بیمه مراقبت‌های بهداشتی نیز می‌شود.

منبع: فرارو

کلیدواژه: شهرهای جهان قیمت طلا و ارز قیمت موبایل مراقبت های بهداشتی مقرون به صرفه طور متوسط هزینه زندگی هزینه متوسط برای زندگی یک مهاجر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۰۹۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام کشورهای جهان از سال ۲۰۱۰ غمگین تر شده‌اند؟ (+ اینفوگرافی)

آیا شادی قابل اندازه گیری است؟ برخی از رویکردهایی که سعی در پاسخ به این سؤال دارند، بین دو مؤلفه متفاوت شادی تمایز قائل می‌شوند: بخش تجربه روزانه، و ارزیابی کلی‌تر زندگی است که شامل نحوه تفکر مردم در مورد زندگی خود به عنوان یک کل می‌شود.

به گزارش روزیاتو، گزارش شادی جهانی که اولین بار در سال ۲۰۱۲ منتشر شد با بررسی داده های نظرسنجی گالوپ که از پاسخ دهندگان تقریباً در هر کشوری می خواهد زندگی خود را در مقیاس ۰ تا ۱۰ ارزیابی کنند، به طور جدی در تعیین کمیت شادی دست به کار شده است.

از این نظر، آنها یک «امتیاز شادی» از ۱۰ را برای مقایسه میزان شادی یا غمگینی کشورها به دست می‌آورند. اینفوگرافی زیر نشان می دهد که کدام کشورها در سال‌های اخیر غمگین‌ تر شده‌اند.

کدام کشورها از سال ۲۰۱۰ غمگین تر شده اند؟

افغانستان غمگین ترین کشور جهان در حال حاضر است و مردم این کشور نسبت به بیش از یک دهه قبل، ۶۰ درصد ناراضی‌تر هستند، که نشان می‌دهد زندگی در این کشور از سال ۲۰۱۰ تا چه اندازه بدتر شده است.

در سال ۲۰۲۱، پس از نزدیک به دو دهه اشغال افغانستان توسط آمریکا، طالبان رسماً در افغانستان به قدرت بازگشتند. این گروه، زندگی را برای مردم سخت‌تر کرده است، به‌ویژه برای زنانی که از ادامه تحصیل، مسافرت و کار محروم هستند.

در مقیاس وسیع‌تر، اقتصاد افغانستان پس از طالبان متحمل تأثیرات مختلف شده است: بیکاری گسترده، کاهش درآمد، سوءتغذیه و سیستم بهداشتی در حال فروپاشی.

در مجموع ۹ کشور در مقیاس ۰ تا ۱۰ امتیاز شادی خود، یک امتیاز کامل یا بیشتر از دست داده اند.

قابل توجه است که بسیاری از آنها سالها شاهد تحولات اجتماعی و اقتصادی بوده اند. به عنوان مثال، لبنان از سال ۲۰۱۹ با چندین دهه فساد و بحران نقدینگی شدید دست و پنجه نرم می کند که منجر به فروپاشی سیستم بانکی شده و سطح فقر را به شدت افزایش داده است.

در اردن، رشد بی‌سابقه جمعیت – ناشی از خروج پناهندگان از عراق و سوریه – نرخ بیکاری را تشدید کرده است. تغییر تا حدودی ناگهانی در سطح زمامدارن نیز نگرانی هایی را در مورد ثبات سیاسی در این کشور ایجاد کرده است.

کانال عصر ایران در تلگرام